Πολιτική Πυξίδα

Οι προγραμματιστές είναι ευπρόσδεκτοι να διαβάσουν τον κώδικα, που δεν είναι σίγουρα όσο "καλογραμμένος" όσο θα έπρεπε, αλλά είναι εντελώς αμερόληπτος. Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πώς λειτουργεί ο κώδικας και για τους μη προγραμματιστές.

Η πολιτική πυξίδα της Μέθεξης αποτελείται από 60 ερωτήσεις. Η κάθε μία κατηγοριοποιείται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο, αποκτά μια από τις παρακάτω έξι "ετικέτες":

• 1. Αστυνόμευση & Ποινές
• 2. Εξωτερική Πολιτική
• 3. Κράτος Πρόνοιας
• 4. Οικονομία
• 5. Κοινωνικά Θέματα
• 6. Ευρωπαϊκή Ένωση

Στο δεύτερο επίπεδο αξιολογείται εκ νέου, από την ομάδα των παρακάτω οκτώ "ετικετών":

• 1. Μετανάστευση
• 2. Παιδεία
• 3. Αστυνόμευση & Ποινές
• 4. Εξωτερική Πολιτική
• 5. Κράτος Πρόνοιας
• 6. Οικονομία
• 7. Κοινωνικά Θέματα
• 8. Ευρωπαϊκή Ένωση

Στις περισσότερες περιπτώσεις - αλλά όχι πάντα - οι "ετικέτες" της πρώτης και της δεύτερης ομάδας ταυτίζονται.

Αφού ο χρήστης απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις, οι απαντήσεις του αποθηκεύονται σε ένα διάνυσμα γραμμής, όπου κάθε αριθμός κυμαίνεται από το 1 (διαφωνώ απόλυτα) έως το 5 (συμφωνώ απόλυτα).

Πρώτο στάδιο υπολογισμού ποσοστού συμφωνίας:

Ανά κατηγορία (σε σχέση με την πρώτη κατηγοριοποίηση), το πρόγραμμα συγκρίνει τις θέσεις του χρήστη με τις θέσεις του κάθε κόμματος ξεχωριστά και υπολογίζει για κάθε ερώτηση την απόλυτη τιμή της διαφοράς μεταξύ των δύο θέσεων. Για παράδειγμα, αν σε μια ερώτηση ο χρήστης έχει απαντήσει "Διαφωνώ απόλυτα" (1) και το ΠΑΣΟΚ "Διαφωνώ" (2), στη συγκεκριμένη ερώτηση η απόλυτη τιμή της διαφοράς είναι 1.

Τέλος, όλες αυτές οι διαφορές προστίθενται και διαιρούνται με τη μέγιστη διαφορά, που είναι το νούμερο των ερωτήσεων στη συγκεκριμένη κατηγορία πολλαπλασιασμένο με 4. Ο αριθμός που υπολογίστηκε (από 0 έως 1), μετατρέπεται σε ένα ποσοστό με εύρος 0% έως 100%.

Πρώτο στάδιο υπολογισμού γραφήματος:

Σε αυτό το στάδιο, οι απαντήσεις σε κάθε ερώτηση του χρήστη και του κόμματος μετατρέπονται ώστε να έχουν εύρος από -2 έως +2 (όχι μόνο αφαιρώντας 3 αλλά και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις πολλαπλασιάζοντας επί -1), έτσι ώστε να αντικατοπτρίζουν την ανάλογη αρνητική ή θετική θέση στο διάγραμμα. Για παράδειγμα, η εσωτερική πολιτική χωρίζεται σε δύο ομάδες, σε κοινωνικά φιλελεύθερες ή αυταρχικές θέσεις. Οι θετικοί αριθμοί συσχετίζονται με αυταρχικές θέσεις και οι αρνητικοί με τις με φιλελεύθερες. Έπειτα, όλες οι απαντήσεις προστίθενται και τόσο ο χρήστης όσο και τα κόμματα τοποθετούνται στο διάγραμμα.

Κάποιες θέσεις δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν έτσι ώστε να αντικατοπτρίζουν κάποια από τις δύο ομάδες του διαγράμματος, όπως:

"Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι μέλος του ΝΑΤΟ."

ή

“Η υιοθέτηση της χρήσης καρτών για όλες τις συναλλαγές, με σκοπό την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, είναι θεμιτή.“

Αυτές οι ερωτήσεις δεν υπολογίζονται στον σχεδιασμό του διαγράμματος, μόνο στο ποσοστό συμφωνίας.

Δεύτερο στάδιο υπολογισμού ποσοστού συμφωνίας:

Επειδή η ιεράρχηση πολιτικών προτεραιοτήτων διαφέρει σημαντικά ανά άνθρωπο, προσφέρουμε στο χρήστη τη δυνατότητα να καθορίσει ο ίδιος τη βαρύτητα των επιμέρους κατηγοριών ώστε τα αποτελέσματα να τον εκφράζουν εξατομικευμένα. Σε αυτό το στάδιο αξιοποιείται η δεύτερη κατηγοριοποίηση των ερωτήσεων στις 8 "ετικέτες" που προαναφέρθηκαν.

Δεύτερο στάδιο υπολογισμού γραφήματος:

Σε αυτό το στάδιο, η θέση του χρήστη και των κομμάτων στον κάθετο άξονα προσδιορίζεται από το άθροισμα των αριθμών που υπολογίστηκαν στο πρώτο στάδιο για την Αστυνόμευση & Ποινές, την Εξωτερική Πολιτική και τέλος τα Κοινωνικά θέματα. Στον οριζόντιο άξονα, η αντίστοιχη θέση αντανακλά το άθροισμα για την Οικονομία (Παρέμβαση) και το κράτος Πρόνοιας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η προσωπική ιεράρχηση δεν παίζει ρόλο σε αυτό το γράφημα.

Η κατηγορία "Ευρωπαϊκή Ένωση" δεν προστίθεται σε κανέναν από τους δύο άξονες, καθώς επιδεικνύει περισσότερο τη διαφορά μεταξύ άκρων και κέντρου και όχι την αριστερή ή δεξιά πολιτική στην Οικονομία ή στα κοινωνικά θέματα.